Γράμμα στον Άγιο Βασίλη

Το παρακάτω είναι από τα καλύτερα e-mail που έλαβα τις τελευταίες ημέρες. Νομίζω αξίζει να το αναρτήσω... Άντε και Καλή Πρωτοχρονιά!!!!!!

"Aγαπητέ Άγιε Bασίλη, πρώτα πρώτα θέλω να σε ευχαριστήσω για το περσινό σου δώρο που ήταν μια ωραιότατη ρυτίδα στο μεσόφρυδο και έχω να σου πω ότι αν φέτος επιχειρήσεις να μπεις απ' την καμινάδα μου θ' ανάψω τζάκι και θα σε κλάψουν οι τάρανδοι.


Kατά τα άλλα, όπως τα ξέρεις. Ετοιμαζόμαστε για γιορτές καπάκι Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά και θα περάσουμε κα-τα-πλη-κτι-κά όπως κάθε χρόνο. Tις ημέρες των παραμονών θα επωφεληθούμε από το συνεχές ωράριο των καταστημάτων για να ξεχυθούμε σύσσωμοι στα μαγαζιά και να ψωνίσουμε ό,τι να' ναι και μετά θα κουβαλάμε τα ό,τι να' ναι μας φορτωμένοι με τις σακουλάρες πάνω κάτω στη Σκουφά, ψάχνοντας δύο ώρες για ταξί. Όταν βρούμε ταξί θα σιχτιρίσουμε την ώρα και τη στιγμή που το βρήκαμε και μπλέξαμε στην κίνηση και γύρω γύρω όλοι θα κορνάρουν και θα βρίζει ο ένας τον άλλο ένεκα της ημέρας. Tο βράδυ της παραμονής των Xριστουγέννων, θα βγούμε έξω για να τιμήσουμε τη γέννηση του Θεανθρώπου και θα στριμωχτούμε κι εμείς στη φάτνη με τα ζώα, δηλαδή στο Rex, στην Aθηνών Aρένα, στο Bοτανικό και σε άλλα μέρη. Kαι θα φοράμε όοολες/όλοι το «μικρό μαύρο φόρεμα»/ " το καινούριο κουστούμι". Kαι όοοολοι/όλες οι άντρες /οι γυναίκεςθα καπνίζουν μια τεράστια γιορτινή πουράκλα που θα βρωμάει και θα ζέχνει/θα είναι μπανιαρισμένες με το άρωμά τους γιατί νομίζουν ότι αυτό θα μας τρβήξει σε αυτές. Ύστερα, αφού χορέψουμε τσιφτετέλι και πιούμε ό,τι σκατο-ποτό κυκλοφορεί σε μολότοφ στην αγορά, θα γυρίσουμε στο σπίτι για να ξεράσουμε και να περιμένουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.

Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα ξαναξεχυθούμε στα μαγαζιά να ξαναψωνίσουμε τα ό,τι να 'ναι που περίσσεψαν απ' τα Xριστούγεννα και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας πτώματα για να ετοιμαστούμε άρον άρον για το ρεβεγιόν. Tο πιο ευχάριστο απ' όλα είναι ότι επιτέλους θα συναντηθούμε όοοοολοι μαζί γιατί θα εγκλωβιστούμε στο Σύνταγμα και στην Kηφισίας πρωτοχρονιάτικα και θα καπνίζουμε μέσα στα αυτοκίνητα με αναμμένο το κλιματιστικό και όλα θα είναι ένα σίχαμα. Θα είμαστε και εκνευρισμένοι από πριν που φάγαμε στο σπίτι της μαμάς όπου περάσαμε φριχτά μια και συγκεντρώθηκε όλη η οικογένεια για να τσακωθεί, όπως κάθε χρόνο. Eπίσης όπως κάθε χρόνο, το φαγητό θα είναι χάλια, γιατί το κρέας της γαλοπούλας είναι απαίσιο και σκληρό και άμα κρυώσει γίνεται σαν βατραχοπέδιλο. Παρ' όλα αυτά, θα καταβροχθίσουμε τον άμπακο με έμφαση στη γέμιση και στη βασιλόπιτα και θα σκάσουμε και μετά θα νυστάζουμε και θα θέλουμε να χωρίσουμε τους γκόμενούς μας/τις γκόμενές μας, γιατί φυσικά αυτοί/αυτές φταίνε που τραβιόμαστε στη μέση της νύχτας σαν τους ηλίθιους, και στο μεταξύ όλα τα μαγαζιά θα είναι γεμάτα από κόσμο που καλωσορίζει το νέο χρόνο με ξέφρενο ενθουσιασμό, πράγμα το οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω. Aυτό το στίχο «πάει ο παλιός ο χρόνος ας γιορτάσουμε παιδιά» πρέπει να τον έχει γράψει ο Φόρεστ Γκαμπ γιατί μόνο αν είσαι ο Φόρεστ Γκαμπ γιορτάζεις που λιγοστεύει κατά ένα χρόνο η ζωή σου και θα σε φάει το μαύρο χώμα μια ώρα αρχύτερα. Aυτά. Όσο για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μας θα το περάσουμε κι αυτό φα-ντα-στι-κά ξαναζουλιγμένοι στα μπουζούκια ή στα κουλά κυριλέ κλαμπ με τους πορτιέρηδες Mίστερ Γ*****ω και τις πορτιέρησες Mις T**********ι, όπου θα πιούμε πετρέλαιο και θα πάρουμε και μερικά ναρκωτικά για το καλό. Tην άλλη μέρα θα είμαστε κουρέλια και θα νομίζουμε ότι έχουμε τυφλωθεί, ωστόσο αργά το μεσημέρι θα σύρουμε τα κόκαλά μας μέχρι το πατρικό για να ξαναφάμε με την οικογένεια ό,τι έμεινε απ' το προηγούμενο βράδυ που η μαμά είχε μαγειρέψει για ένα λόχο. Mετά θα κάνουμε φύλο και φτερό τη χτεσινή βασιλόπιτα για να βρούμε το φλουρί που δεν θα βρεθεί ποτέ γιατί θα το έχει καταπιεί ο παππούς με το πρωινό του ρόφημα. Tο απόγευμα θα χτυπήσουμε και μια κατάθλιψη που δεν είμαστε πια παιδιά και τι μαγικά που ήταν τα Xριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά κάποτε. Kαι μετά οι γιορτές δεν θα λένε να τελειώσουν γιατί θα έχουμε και τα Φώτα και του Aϊ Γιαννιού και αϊ σιχτίρι αγαπητέ Άγιε Bασίλη, σ' αγαπάω, σ' εκτιμάω, αλλά κοίτα μην τολμήσεις και πλησιάσεις σπίτι μου. Φέτος θέλω μόνο Kαλικάντζαρους. Tουλάχιστον εκείνοι αντιμετωπίζουν την τραγωδία των γιορτών «α-να-τρε-πτι-κά», όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι που εργάζονται στην τηλεόραση. Kαι τώρα κλείνω γιατί πρέπει να γράψω και σ' άλλο κουλό άγιο. Σε κάνα μήνα έχουμε Bαλεντίνο."



Άντε και καλές γιορτές σε όλους μας .....

Φεύγω για Ντουμπάι...

http://www.youtube.com/watch?v=W7UlGEV9fow


Κάντε κλικ πάνω του άφοβα... Γιατί φέτος την Πρωτοχρονιά αυτό θα κάνω! Είδα κι απόειδα πέρυσι ότι τα βόρεια δε με σηκώνουν (4 μήνες έκανα με αντιβίωση μετά το ταξίδι μου στη Λαπωνία) κι είπα να το γυρίσω στα θερμά κλίματα! Ο Άγιος Βασίλης άλλωστε ακούει από παντού τις ευχές μας,σωστά?

Κι ενώ όλα έχουν μπει σε τελική ευθεία-παρά την όποια ταλαιπωρία- η μικρή Μαρία, καθότι της τελευταίας στιγμής δεν έχει κάνει τίποτα ακόμη. Πρωτότυπο θα μου πείτε! Το παράξενο θα ήταν να είχε ήδη ετοιμαστεί, αλλά φευ... Στο αεροσκάφος μέσα πάλι θα ανακαλύψω ότι ξέχασα τα μισά και τα άλλα μισά που πήρα μαζί μου είναι σίγουρα άχρηστα! Δε βαριέσαι! Ευκαιρία για ψώνια, ε?
Αν με καλορωτήσετε δεν το έχω ακόμα πιστέψει ότι φεύγω. Από τις λίγες φορές-ίσως και η μοναδική που το νιώθω αυτό. Κι ας έγιναν όλα τόσο βιαστικά! Έχω παραταύτα την ίδια διάθεση όπως τότε που πήγα Κούβα-κάτω από την ίδια ταχύτητα είχα φύγει και τότε... Και αναμφισβήτητα είναι από τα ταξίδια που με έχουν σημαδέψει, που θυμάμαι ακόμα, που πάντα έχω κάτι να πω όταν βρεθώ σε παρέα, που όταν σμίγουμε με το Χρηστάκο και τη Μαρία ακόμα γελάμε, που δε θα ξεχάσω σίγουρα ΠΟΤΕ...! Έχω την ίδια αίσθηση και για τούτο κι ας με έχουν ψιλοαγριέψει για τους ανατολίτες σειχηδες! Αλλά αν κάτι ω μη γέννητω συμβεί και με απαγάγει κανένας και με ρίξει στο χαρέμι του θα του πω αυτό που πολύ εύστοχα μου είπε προχτές ο Ηλίας " θέλω να έχουμε ελεύθερη σχέση! Θα ζω στην Κρήτη, θα ζεις εδώ και θα μου στέλνεις το έμβασμα κάθε μήνα!" Γεια σου ρε Ηλία με τα ωραία σου!!!

Άσχημη μέρα ήταν, πέρασε...

Είναι φορές που το σύμπαν ολόκληρο συνωμοτεί για να σου χαλάσει τη διάθεση, να πιάσεις πάτο, να νιώσεις μίζερος, να...να...να... Παρά το ότι χθες με εκνεύρισε η χαζογκόμενα από το τουριστικό γραφείο (εν όψει του ταξιδιού μου στο Ντουμπάι!!!) και από βλακεία αγοράστηκαν 2 εισιτήρια εσωτερικού, παρά το ότι πήρα παραμάζωμα ένα πεζοδρόμιο (γιατί τις στροφές αγάπη μου τις παίρνουμε πιο ανοιχτά, ναι?), παρά το ότι πληροφορήθηκα ότι μια μαθήτριά μου κόλλησε τη γρίπη Η1Ν1, παρά... παρά... παρά... σήμερα είναι μια καινούρια μέρα!
Και όχι μόνο είναι μια καινούρια μέρα αλλά είναι και η τελευταία μέρα μαθήματος πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων οεο!!!! Αραλίκι, ξάπλα, ξενύχτια (όσοι αντέχουν ακολουθούν), πλησιάζουν οι μέρες για το θρυλικό ταξίδι του γύρου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων... ε? τι άλλο θέλω? Μια χαρά είναι όλα! Επειδή χτες δεν μου πήγε τίποτα καλά????????????? Σιγά μη κάτσω να σκάσω!!!

Αυτό πάντως που διαπιστώνω με λύπη είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων είναι ανώμαλοι στον εγκέφαλο... Μιλάμε πολύ ανώμαλοι... Τους μιλάς ευγενικά και ήρεμα, αλλά τη δουλειά σου δεν την κάνεις! Μόλις κατεβάσεις δύο καντήλια και δείξεις ότι μπορείς να τα χώσεις, απλά ως τώρα προτιμούσες την άλλη οδό, αυτή του καθωσπρεπισμού, στέκονται όλοι σούζα... Κι όσο δεν μου αρέσει αυτή η μέθοδος τόσο αναγκάζομαι να την χρησιμοποιώ... Περνούν οι περισσότεροι την καλή μου διάθεση και τους καλούς μου τρόπους ως ηλιθιότητα! Κι όταν τους μιλήσω στη γλώσσα τους για να μπορέσω να κάνω τη δουλειά μου, να γίνουν απλά τα αυτονόητα μου μιλάνε με το σεις και με το σας, με εξυπηρετούν στο δευτερόλεπτο, πριν προλάβω να πω αυτό το οποίο ήθελα... Η παράγραφος αφορά την υπάλληλο του τουριστικού γραφείου η οποία ως και χτες με έγραφε κανονικά. Ενώ την είχα προπληρώσει δεν είχε μπει καν στον κόπο να μου στείλει την επιβεβαίωση, το πρόγραμμα της εκδρομής και τις πτήσεις (παρά το γεγονός ότι της τα ζήτησα αρκετές φορές) και εξαιτίας της πλήρωσα δύο φορές το εισιτήριο του εσωτερικού... Μετά από αυτά και άλλα τόσα αποφάσισα να μιλήσω με την υπευθυνη και έκτοτε εξυπηρετούμαι από την εν λόγω υπάλληλο καθώς και όλο το ευγενές προσωπικό του γραφείου σε λιγότερο από 3 λεπτά...

Ζήτησα...

Ζητησα δυναμη.....
Και ο θεος μου εδωσε δυσκολιες για να με κανει δυνατο.

Ζητησα σοφια....
Και ο θεος μου εδωσε προβληματα για να λυσω.

Ζητησα ευημερια....
Και ο θεος μου εδωσε μυαλο και υγεια για να δουλεψω.

Ζητησα κουραγιο....
Και ο θεος μου εδωσε εμποδια για να τα ξεπερασω.

Ζητησα αγαπη....
Και ο θεος μου εδωσε πονεμενους ανθρωπους για να τους βοηθησω.

Ζητησα χαρες....
Και ο θεος μου εδωσε ευκαιριες.

Δεν ελαβα τιποτε απο οτι ζητησα....
Ομως ελαβα ολα οσα χρειαζομουν !!


Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει ever....

Στερνή μου γνώση...

"Η γνώση είναι γνώση..." ανεξάρτητα από ποιον, που, πότε ή κάτω από ποιες συνθήκες την πήρες σημασία έχει να να την κατέχεις και να ξέρεις να την χρησιμοποιείς εκεί που πρέπει, όπως πρέπει και πάντα προς όφελος σου. Ειδεμή είναι άχρηστη.... Ευχαριστώ όλους όσους με έκαναν πιο πλούσια...

Ένιωθα την ανάγκη να σας το πω αυτό απόψε... 

Για την αρχόντισσα...

http://www.youtube.com/watch?v=4A0J38kCQZg

Έτσι θα τη χαρακτήριζε κανείς τη θεία Σοφία... έτσι τη θυμάμαι από παιδί... μεγαλωμένη σε χωριό, είχε γνωρίσει κατοχή, πείνες, πόνο κι όμως μια αρχοντιά την χαρακτήριζε πάντα... Είχε μια φινέτσα... τελικά ο άνθρωπος γεννιέται δε γίνεται.. Έλεγε σε όλους: "Εγώ άμα δε γνωρίσω άνθρωπο καλλιεργημένο στην ψυχή δεν παντρεύομαι. Θα μείνω μόνη... " Το πίστεψε και ο Θεός της τον έστειλε, το θείο Γιάννη και την είχε βασίλισσα... Την πρόσεχε, την  αγαπούσε, φρόντιζε να μην της λείψει τίποτα. Τη θυμάμαι πάντα μέσα στις ζεστές τις γούνες με τα τόσο λεπτεπίλεπτα χεράκια της, πάντα βαμμένη και περιποιημένη. Παντρεύτηκε μεγάλη -μετά τα 40- πολύ πρωτοποριακό για την εποχή της και λόγω ηλικίας δεν κατάφερε να κάνει παιδιά. Παντρεύτηκε όμως με έναν "άρχοντα" που την είχε κορώνα στο κεφάλι του.. τι ταξίδια, τι δώρα, τι γλυκόλογα... Έτσι...την κυνήγησε την "Ευτυχία" η θεία Σοφία και την έζησε. Μόνο που από τότε που έχασε τον θείο Γιάννη τίποτα δεν ήταν ίδιο γι' αυτήν... μιλούσε πάντα γι' αυτόν με τόση αγάπη... έζησε αρκετά χρόνια χήρα. Σήμερα στα 91της το μικροσκοπικό προσωπάκι της έδειχνε ότι "η Αρχόντισσα φεύγει από τη ζωή ήρεμη, ευτυχισμένη και έχοντας πραγματοποιήσει τα όνειρά της στην επίγεια ζωή της..." ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΘΕΙΑ...

Προσωπικά.....

http://www.youtube.com/watch?v=W6X4iI9PadM

Τα λέει όλα εδώ... Αφιερωμένο εκεί που θέλω απόψε....

Κυρία καλά σας είναι...

"Κυρία καλά σας είναι να κοιτάξετε λίγο την προσωπική σας ζωή, να παντρευτείτε, να κάνετε και κανένα παιδί. Μη βλέπετε που ακόμα είστε νέα και έχετε αντοχές να τα κάνετε όλα μόνη. Δεν θα είναι έτσι για πάντα..." Ετών 14 η μαθήτριά μου η Έμμα...

Το μόνο που κατάφερα να ξεστομίσω ήταν "Και συ τέκνον Βρούτε?"

Bye Bye Bye, να φύγω για Ντουμπάι???????

Με τις γιορτές ποτέ δεν τα πήγαινα καλά, από παιδί θυμάμαι. Ειδικά αυτές των Χριστουγέννων. Μ' έπιανε μια κατάθλιψη μαζί με τάσεις φυγής (ναι, ναι από τότε τις είχα και ανεμιζόμουν ταξιδάκια), ακόμα κι αν εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο στημένο το σκηνικό... Περιμέναμε με αγωνία να στολίσουμε το δέντρο (10 μέρες πρίν και όχι ένα ολοκληρο μήνα), να κλείσουν τα σχολεία (μπας και κοιμηθούμε λίγο παραπάνω), να μαζέψουμε λεφτά από τα κάλαντα για να μπορέσουμε να κάνουμε τα απαραίτητα δώρα, ν' αλλάξει η χρονιά και να προλάβουμε να κάνουμε ευχή... Παρ'όλα αυτά μια μελαγχολία την είχα, από τότε... Πόσο μάλλον τώρα... Μοναδική περίπτωση να φύγει η μελαγχολία στην ηλικία των 33 είναι ένα ταξιδάκι στη χώρα του Αη Βασίλη, όπως πέρυσι. Στη χώρα που τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά μοιάζουν παραμύθι, ακριβώς έτσι όπως το έζησα πέρυσι την Πρωτοχρονιά... Καλά, καλά και με ένα Καιρο, μια Ταυλάνδη, ένα Μαυρίκιο συμβιβάζομαι, δεν θα το κάνω θέμα... Αρκεί να φύγωωωωωωω... Γιατρέ είναι σοβαρό αυτό που μου συμβαίνει;;;; Γιατρέ μου,πες μου... με αγχώνει γιατί μου συμβαίνει 5-6 φορές το χρόνο τουλάχιστον. Υπάρχει εμβόλιο να το κάνω?

Εσύ? Τι κορίτσι είσαι?

Άκου τι διάβασα τις προάλλες: Τα καλά κορίτσια λέει κρατάνε ημερολόγιο, τα κακά δεν προλαβαίνουν... Να το σχολιάσω ή άμα αρχίσω δεν τους ξεπλένει ούτε ο Νιαγάρας???????????

Και που λες ευτυχία...

Όσο περισσότερο μεγαλώνω τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι για να είναι κανείς πραγματικά ευτυχισμένος χρειάζεται λίγα και καλά... Μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα που μας γεμίζουν και μας θυμίζουν πόσο σημαντικό είναι να είσαι γερός και να μπορείς να τα απολαμβάνεις...

Και ότι ακόμα και τα γεγονότα που δεν είναι πάντα ευχάριστα, χρειάζονται κι αυτά για να μπορούμε να νιώθουμε πιο έντονα την ευτυχία, όταν αυτή μας χτυπά την πόρτα!

Κοιτώ συχνά τους γύρω μου αλαφιασμένους, εκνευρισμένους, τρελλαμένους και πολλές φορές αναρωτιέμαι: "Μα γιατί δεν απολαμβάνουν τη στιγμή;;;;;" Γιατί ακόμα και τη στραβή που θα τους κάτσει δεν την ζουν, ως ένα κομμάτι της ζωής; Γιατί όλα είναι καλά μόνο όταν είμαστε καλά;

Σ' αυτό το σημείο θα σας πω ξανά αυτό που είπα και λίγες μέρες πριν: "Με λένε Μαρία και είμαι καλά...." Κι ας μου την έσπασε σήμερα το πρωί ο γείτονας που του είπα καλημέρα και δεν μου απάντησε γιατί στραβοξύπνησε (για να μην πω κάτι άλλο...) , κι ας μην με εξυπηρέτησε ο τεχνικός του πλυντηρίου πιάτων (ναι, ναι τα παιξε κι αυτό και τα πλυνα στο χέρι...), κι ας ήταν αδιάβαστος για 20η φορά ο μαθητής μου ο Μ... (ονόματα δεν λέω από δω)κι ας προσπάθησαν πολλοί να μου κάνουν το πρόγραμμα τούμπα σήμερα κι ας, κι ας, κι ας... Γιατί "είμαι η LOS POULOS και είμαι καλά!!!!!!!!!!!!"

Τα ωραία ή δεν είναι αληθινά ή κρατάνε λίγο...

Στην προκειμένη περίπτωση κράτησε λίγο γιατί σίγουρα ήταν αληθινό... 100% σας λέω, αφού το έζησα... Στη Βυτίνα περάσαμε τέλεια! Λίγο η διάθεσή μας, λίγο ο καιρός, λίγο το Κλαράκι που καραγούσταρε (Αρκάδα όπως λέει και η Χριστίνα), λίγο το ότι είχαμε πήξει εδώ στα μέρη μας, λίγο το καταπληκτικό φαγητό στου Γιάννη και τα απίστευτα γέλια μας επί ώρες...ε, δε θέλει και πολύ!!! Λεπτομέρειες θα σας αναρτήσω οσονούπω καθότι έχω ήδη επιστρέψει στην πραγματικότητα εδώ και μερικές ώρες και δεν ξέρω από που να βάλω αρχή...

Welcome Vicky...

Πριν λίγο πληροφορήθηκα ότι δέχομαι επισκέψεις στο blog εξ Αθηνών... Καλώς ήρθατε...καλώς μας βρήκατε...τι να σας φιλέψουμε πρώτη φορά στο blog μας? Θα είναι χαρά μας και τιμή μας να βρούμε τα σχόλιά σας κάτω απο τις αναρτήσεις... κι ας χτυπιέται η Μασσούρου...τέτοιους φίλους άμα έχεις τι να τους κάνεις τους εχθρούς...

Με λένε Μαρία... και είμαι καλά!!!

Το θέμα τελικά δεν είναι αντρικό όπως υποστηρίζει η φίλη μου η Χριστίνα... αλλά ολόκληρου του ανθρωπινου γένους... σε όποια παρέα κι αν κάτσεις, όπου κι αν βρεθείς ακούς άντρες δυσαρεστημένους με τις γυναίκες και το αντίστροφο. Όλοι γκρινιάζουν ότι οι σχέσεις σήμερα είναι δύσκολες κι ότι δεν μπορείς να βρεις έναν καλό άνθρωπο να φτιάξεις τη ζωή σου ή απλά να είσαι μαζί του/της και να περνάς καλά ή να συνεργαστείς στη δουλειά ή να βγεις να πιεις έναν καφέ και να ανταλλάξεις δυο ανθρώπινες κουβέντες. Όλοι είναι δυσαρεστημένοι κι όμως όλοι έχουν μπει στο ίδιο τρυπάκι...Κι ενώ όλοι είναι δυσαρεστημένοι και ψάχνουν το "διαφορετικό" και το "ιδιαιέτερο" κανείς από αυτούς δεν είναι διατεθιμένος να σκεφτεί λίγο θετικά, να δώσει χωρίς να ζητά αντάλλαγμα, να πει μια καλή κουβέντα βρε αδερφέ... γιατί τελικά θέλει πολλή σοφία για να καταλάβει κανείς ότι η ζωή είναι σύντομη για να μην την περνάμε καλά... και "περνώ καλά" δεν σημαίνει εις βάρος του άλλου αλλά τα 'χω βρει με τον εαυτό μου, είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου (κι ας νιώθω καμιά φορά ότι κάτι μπορεί και να είναι και στραβό)και ελπίζω σε κάτι ακόμα καλύτερο...! Γιατί το "αξίζω ρε γαμώτο"...!

Κι αυτή την περίοδο της ζωής μου, αν και κάποιες φορές ως κοινή θνητή έχω τις ανασφάλειές μου, τολμώ να πω ότι "Με λένε Μαρία... και είμαι καλύτερα από ποτέ...!!!!

Βυτίνα..? Βυτίνα..?

Κι ενώ όλα είχαν κανονιστεί και τσακιστήκαμε εγώ και η φίλη μου η Έλλη να κλείσουμε τα εισιτήρια του ενός ευρώ για να πάμε να περάσουμε Σ/Κ με την τρίτη της παρέας, τη Χριστίνα, στη Βυτίνα μας παίρνουν τηλέφωνο από την αξιόπιστη εταιρεία Athens Airways να μας πουν ότι η πτήση αναβάλλεται και δεν είναι υποχρεωμένοι να μας βρουν πτήση αλλού... Και αφού τσακώθηκα με το μισό προσωπικό της εταιρείας καταφέραμε να βρούμε ακόμα πιο οικονομική θέση με την Aegean... χαρές εμείς... λέγαμε πως θα μεταφέρουμε τις ρακές στη βαλίτσα, κάναμε τα απίστευτα γέλια με την ψηλή για το πρώτο εναέριο ταξίδι της Κλαριτέξ με Airbus και 3 μέρες πριν είμαστε και οι δύο σχεδόν "κρεβατωμένες" ... η ψηλή με γαστρεντερίτιδα και γω ή στα πρόθυρα της αμυγδαλίτιδας ή με γρίπη (ελπίζω όχι των χοίρων...) Μήπως τελικά για κάποιο λόγο αυτό το ταξίδι δεν είναι για να γίνει? Μήπως είναι γραφτό να πέσει το αεροπλάνο και εμείς έχουμε ακόμη ζωή...? Ρε ψηλή, δεν κάνεις κανα check στο αεροπλάνο καλού κακού? Όχι τίποτα άλλο, θα έχω και το παιδί μαζί μου και δεν του έχω κάνει ακόμα ασφάλεια ζωής..

Γιατί los poulos?

Ξεκινώντας αυτό το ιστολόγιο μου πήρε ώρα να καταλήξω στο όνομα αυτού... Τη φαεινή ιδέα μου την έδωσε η φίλη μου η Χριστίνα (καλλιτεχνική φύση αυτό το παιδί το έχω πει πολλές φορές)... κάτι που το λέμε συχνά και μας χαρακτηρίζει... έτσι το έκανε και αυτή με το δικό της, έτσι θα το κάνω και εγώ με το δικό μου σκέφτηκα... εύκολο, και να με αντιπροσωπεύει... του βάλα και το λατινικό του μέσα και ιδού.... LOS POULOS!!!!!

Γιατί εδώ;

Πολύ καλησπέρα-καλημέρα σας... Σήμερα κατάλαβα γιατί η φίλη μου η Μασσούρου (Μασούρου ακόμα δεν έμαθα πως τελικά το γράφει...) έχει δημιουργήσει ιστολόγιο... Έχω νιώσει κι άλλες φορές την ανάγκη να εκφραστώ αλλά όλο το αναβάλλω... Έτσι απόψε πήρα την απόφαση... Είμαι άλλωστε τύπος που αργώ να αποφασίσω καμιά φορά, άλλα όταν το πάρω απόφαση είμαι μπάμ και κάτω, κι όποιον πάρει ο Χάρος... κάπως έτσι αποφάσισα να φύγω για σπουδές στη Γαλλία, να τελειώσω το ΕΑΠ, να κάνω μόνη μου το ταξίδι στην Κούβα, να βγάλω τη σχολή μακιγιάζ, να κόψω το τσιγάρο, να αρχίσω μαθήματα οριεντάλ που πάντα ονειρευόμουν, να επιστρέψω στο επάγγελμα που πάντα με γέμιζε... όλα εν μια νυκτί... ΈΤΣΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ.... μπάμ και κάτω κι όποιον πάρει ο χάρος... έτσι ξεκίνησα απόψε και τη δημιουργία αυτού του ιστολογίου με σκοπό να τα λέμε κι από 'δω... Και σήμερα η αλήθεια η ανάγκη μου να τα πω κάπου ήταν μεγάλη... ζόρικη μέρα σήμερα... αλήθεια δεν είναι φοβερό να θέλεις να βάλεις δυνατά τα κλάμματα και να μην βγαίνει ούτε ένα δάκρυ? Ε, κάπως έτσι νιώθω κι εγώ απόψε. Παράξενα... βαρύ το κλίμα, αν και οι δύσκολες μέρες πέρασαν... τι γίνεται ρε παιδιά? Ξαναγύρισε ο Κρόνος στο Λέοντα, εκεί που είχα ξεγνοιάσει ότι βρίσκεται στο Ζυγό και θα κάνει αρκετά χρόνια να ξανασχοληθεί μαζί μου?