Μ'αν είσαι η μεγάλη αγάπη, πες το και θ'ανοίξω την καρδιά...ώπα!

Όσα χρόνια και να έχουν περάσει πως νιώθει κανείς άμα δει έναν παλιό έρωτα στο δρόμο;
Νομίζω ότι ακόμα και παρακάτω να έχεις πάει, χρόνια να έχουν περάσει, πράγματα και καταστάσεις να έχουν αλλάξει το σκίρτημα, η ταραχή και το χαζό χαμόγελο στα χείλη είναι πάντα το ίδιο...
Συνάντησα σήμερα κάποιον από το μακρινό παρελθόν μου-που είχα να τον δω παρεπιπτόντως και πολλά χρόνια- και μέσα σε λίγα μόνο δεύτερα είχαν περάσει χιλιάδες εικόνες από το μυαλό μου. Εικόνες που τις είχα ξεχάσει, που δεν τις θυμόμουν καν..
Μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου πρέπει να έζησα μία μία τις στιγμές και των 2,5 ετών της κοινής μας ζωής. Τα καλά, τα κακά, τις αγάπες, τους καυγάδες, τους χωρισμούς, τα ξενύχτια από καψούρα...όλα... Για να καταλήξω σε αυτό που έχω πει για όλους τους μεγάλους έρωτες της ζωής μου: "Δεν θα μπορούσα με τίποτα να είμαι σήμερα με αυτόν τον άνθρωπο... Είμαι τόσο αλλού και αλλιώς...Αλλά χαίρομαι που το έζησα μαζί του..."

Το τέλος...

Το τέλος είναι τέλος...είτε αφορά γκομενοδουλειά, είτε επαγγελματική συνεργασία είτε φιλική σχέση..είτε είτε είτε..όταν έρθει και είναι αληθινό δε σε νοιάζει τίποτα..αδιαφορείς για το τι θα πουν, τι θα σκεφτούν, τι θα νιώσουν...σε νοιάζει μόνο ο εαυτός σου... πρέπει απλά πάντα να πιάσεις πάτο για να φτάσεις για να απολαύσεις περισσότερο τον αφρό...

http://www.youtube.com/watch?v=_1Ex-Np-rTo

Κορίτσια ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!

Λένε ότι σαν τη χαρά του γονιού για την πρόοδο του παιδιού του, άλλος τέτοια χαρά δεν μπορεί να πάρει! Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Πρώτα χαίρεται ο δάσκαλος του παιδιού και μετά ο γονιός... Το πιστεύω αυτό... Ο δάσκαλος κόπιασε, ένιωσε αγωνία, έκανε τη "διαδρομή" μαζί με το παιδί-υποψήφιο ως συνοδηγός, δείχνοντάς του τις ομορφιές της διαδρομής, αλλά και τους κινδύνους που πρέπει να προσέξει... Γι' αυτό και πιστεύω ότι νιώθει μεγαλύτερη ευτυχία και ικανοποίηση από το γονιό... Γιατί ξέρει με κάθε λεπτομέρεια από ποια "κανάλια" πέρασε ο μαθητής του και νιώθει ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ που κατάφερε όχι μόνο να φτάσει στην πηγή, αλλά να πιει και το νερό...
Συγχαρητήρια παιδιά!!! Είμαι πολύ υπερήφανη για εσάς όχι μόνο γιατί τα καταφέρατε, αλλά γιατί πήρατε τα διπλώματά σας με Άριστα! Να είστε πάντοτε έτσι άξια και να σας δίνει ο Θεός τη χαρά να απολαμβάνετε τους καρπούς των κόπων σας!!! Μαριέφη, Εμμανουέλα, Μαίρη, Εμμανουέλα και Τέτη ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!  Σας ευχαριστώ επίσης γιατί με βγάζετε ασπροπρόσωπη και χάρη σε σας αναγνωρίζεται η δουλειά μου! Και εις ανώτερα!!!

Θα προχωράμε μαζί...

Αντώνης Βαρδής-Χριστίνα Μαραγκόζη... Που το ξέθαψα..? Είναι φορές που η διάθεση σε καθοδηγεί από μόνη της τι να ακούσεις.. Κι ενώ πάνε χρόνια από τότε που το άκουσες για τελευταία φορά το σιγοψιθυρίζεις και δεν σου φεύγει ούτε μια νότα!
Πολλές φορές έχω πει ότι τα παλιά τραγούδια είναι διαχρονικά κι αυτό γιατί απλά είχαν ψυχή. Δεν τα έγραφαν ούτε τα τραγουδούσαν για μια εφήμερη αγάπη/καψούρα. Γραφόντουσαν και τραγουδιόντουσαν για τη μια και μεγάλη αγάπη. Ακόμη και τα πιο "β' κατηγορίας τραγούδια" έκαναν σουξέ και τα θυμόμαστε ακόμα γιατί απλά o τραγουδιστής, ο συνθέτης, ο στιχουργός είχαν μεράκι και πάθος γι' αυτό που έκαναν, στοιχεία που δυστυχώς απουσιάζουν από την ελληνική αλλά και διεθνή μουσική σκηνή σήμερα. Μας έφαγαν τα ξερά "νταπα-ντουπα" χωρίς περιεχόμενο στο στίχο. Και καλός να είναι ο τραγουδιστής χάνεται λόγω έλλειψης ποιοτικών τραγουδιών... Όλα στο βωμό του marketing..
 Όχι one night stand και στη μουσική ρε παιδιά...

Άντε και καλή χρονιά...

Οι θλιμμένες ημέρες των εορτών πέρασαν, από το ταξίδι στη Μέση Ανατολή γύρισα, το αεροπλάνο παρά τη μηχανική βλάβη και τον αέρα πέταξε και έφτασα σώα, ο μανιακός τσαντάκιας που μου επιτέθηκε έξω από το σπίτι της μαμάς μου δεν με κατασκότωσε, αλλά τη γλύτωσα φτηνά, εεεεε τι μένει να πω? ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!!!