Και που λες ευτυχία...

Όσο περισσότερο μεγαλώνω τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ ότι για να είναι κανείς πραγματικά ευτυχισμένος χρειάζεται λίγα και καλά... Μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα που μας γεμίζουν και μας θυμίζουν πόσο σημαντικό είναι να είσαι γερός και να μπορείς να τα απολαμβάνεις...

Και ότι ακόμα και τα γεγονότα που δεν είναι πάντα ευχάριστα, χρειάζονται κι αυτά για να μπορούμε να νιώθουμε πιο έντονα την ευτυχία, όταν αυτή μας χτυπά την πόρτα!

Κοιτώ συχνά τους γύρω μου αλαφιασμένους, εκνευρισμένους, τρελλαμένους και πολλές φορές αναρωτιέμαι: "Μα γιατί δεν απολαμβάνουν τη στιγμή;;;;;" Γιατί ακόμα και τη στραβή που θα τους κάτσει δεν την ζουν, ως ένα κομμάτι της ζωής; Γιατί όλα είναι καλά μόνο όταν είμαστε καλά;

Σ' αυτό το σημείο θα σας πω ξανά αυτό που είπα και λίγες μέρες πριν: "Με λένε Μαρία και είμαι καλά...." Κι ας μου την έσπασε σήμερα το πρωί ο γείτονας που του είπα καλημέρα και δεν μου απάντησε γιατί στραβοξύπνησε (για να μην πω κάτι άλλο...) , κι ας μην με εξυπηρέτησε ο τεχνικός του πλυντηρίου πιάτων (ναι, ναι τα παιξε κι αυτό και τα πλυνα στο χέρι...), κι ας ήταν αδιάβαστος για 20η φορά ο μαθητής μου ο Μ... (ονόματα δεν λέω από δω)κι ας προσπάθησαν πολλοί να μου κάνουν το πρόγραμμα τούμπα σήμερα κι ας, κι ας, κι ας... Γιατί "είμαι η LOS POULOS και είμαι καλά!!!!!!!!!!!!"