Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Με λένε Μαρία... και είμαι καλά!!!

Το θέμα τελικά δεν είναι αντρικό όπως υποστηρίζει η φίλη μου η Χριστίνα... αλλά ολόκληρου του ανθρωπινου γένους... σε όποια παρέα κι αν κάτσεις, όπου κι αν βρεθείς ακούς άντρες δυσαρεστημένους με τις γυναίκες και το αντίστροφο. Όλοι γκρινιάζουν ότι οι σχέσεις σήμερα είναι δύσκολες κι ότι δεν μπορείς να βρεις έναν καλό άνθρωπο να φτιάξεις τη ζωή σου ή απλά να είσαι μαζί του/της και να περνάς καλά ή να συνεργαστείς στη δουλειά ή να βγεις να πιεις έναν καφέ και να ανταλλάξεις δυο ανθρώπινες κουβέντες. Όλοι είναι δυσαρεστημένοι κι όμως όλοι έχουν μπει στο ίδιο τρυπάκι...Κι ενώ όλοι είναι δυσαρεστημένοι και ψάχνουν το "διαφορετικό" και το "ιδιαιέτερο" κανείς από αυτούς δεν είναι διατεθιμένος να σκεφτεί λίγο θετικά, να δώσει χωρίς να ζητά αντάλλαγμα, να πει μια καλή κουβέντα βρε αδερφέ... γιατί τελικά θέλει πολλή σοφία για να καταλάβει κανείς ότι η ζωή είναι σύντομη για να μην την περνάμε καλά... και "περνώ καλά" δεν σημαίνει εις βάρος του άλλου αλλά τα 'χω βρει με τον εαυτό μου, είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου (κι ας νιώθω καμιά φορά ότι κάτι μπορεί και να είναι και στραβό)και ελπίζω σε κάτι ακόμα καλύτερο...! Γιατί το "αξίζω ρε γαμώτο"...!

Κι αυτή την περίοδο της ζωής μου, αν και κάποιες φορές ως κοινή θνητή έχω τις ανασφάλειές μου, τολμώ να πω ότι "Με λένε Μαρία... και είμαι καλύτερα από ποτέ...!!!!

1 σχόλιο:

  1. Eμένα προσωπικά με ενοχλεί η στάση σιωπής τη στιγμή που πρέπει κάποιος να μιλήσει. O χρόνος βοηθάει στο να ξεχάσεις αναπόφευκτες καταστάσεις. Διαφορετικά λέγεται μουγκαμάρα και τιμωρείται με αδιαφορία. Δε βλέπεις γύρω σου τον αδιάφορο κόσμο; O καθένας κοιτάει την πάρτη του, τέλος!

    Όσο καλά να τα έχω βρει με τον εαυτό μου, υπάρχουν στιγμές που τούτος ο τόπος και ο χρόνος είναι ασυμβίβαστα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή