Μ'αν είσαι η μεγάλη αγάπη, πες το και θ'ανοίξω την καρδιά...ώπα!

Όσα χρόνια και να έχουν περάσει πως νιώθει κανείς άμα δει έναν παλιό έρωτα στο δρόμο;
Νομίζω ότι ακόμα και παρακάτω να έχεις πάει, χρόνια να έχουν περάσει, πράγματα και καταστάσεις να έχουν αλλάξει το σκίρτημα, η ταραχή και το χαζό χαμόγελο στα χείλη είναι πάντα το ίδιο...
Συνάντησα σήμερα κάποιον από το μακρινό παρελθόν μου-που είχα να τον δω παρεπιπτόντως και πολλά χρόνια- και μέσα σε λίγα μόνο δεύτερα είχαν περάσει χιλιάδες εικόνες από το μυαλό μου. Εικόνες που τις είχα ξεχάσει, που δεν τις θυμόμουν καν..
Μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου πρέπει να έζησα μία μία τις στιγμές και των 2,5 ετών της κοινής μας ζωής. Τα καλά, τα κακά, τις αγάπες, τους καυγάδες, τους χωρισμούς, τα ξενύχτια από καψούρα...όλα... Για να καταλήξω σε αυτό που έχω πει για όλους τους μεγάλους έρωτες της ζωής μου: "Δεν θα μπορούσα με τίποτα να είμαι σήμερα με αυτόν τον άνθρωπο... Είμαι τόσο αλλού και αλλιώς...Αλλά χαίρομαι που το έζησα μαζί του..."

Το τέλος...

Το τέλος είναι τέλος...είτε αφορά γκομενοδουλειά, είτε επαγγελματική συνεργασία είτε φιλική σχέση..είτε είτε είτε..όταν έρθει και είναι αληθινό δε σε νοιάζει τίποτα..αδιαφορείς για το τι θα πουν, τι θα σκεφτούν, τι θα νιώσουν...σε νοιάζει μόνο ο εαυτός σου... πρέπει απλά πάντα να πιάσεις πάτο για να φτάσεις για να απολαύσεις περισσότερο τον αφρό...

http://www.youtube.com/watch?v=_1Ex-Np-rTo